Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Ψυχή μου πάνω απ'τα πτώματα πέτα...

Το modem αναβοσβήνει. Το Θράκη ΝΕΤ παίζει μια καμμένη εκπομπή όπως πάντα. Τα φώτα σβηστά. Εγώ δε λέω να διαβάσω. Αφού βαριέμαι. Ετοιμάζομαι να πάω στη λέσχη. Άλλο ένα καμμένο (και κυριολεκτικά και μεταφορικά) φαγητό με περιμένει. Ομελέτα συγκεκριμένα. Και μετά?Δεν έχει μετά...θα δούμε. Ποτέ δεν ήμουν καλός στο να σχεδιάζω τι θα κάνω κατα τη διάρκεια μιας ημέρας. Άλλα έλεγα κι άλλα έκανα. Τώρα π.χ., το ποστ αυτό δεν το είχα προγραμματίσει. Έτυχε. Άκουσα πριν ένα τραγούδι* που είχα καιρό να ακούσω. Μου είχε λείψει. Τόσο υπέροχοι στίχοι, λένε αλήθειες. Αλήθειες που πολλοί θέλουν να μας κάνουν να μην πιστέψουμε. Και αυτοί οι πολλοί σε μερικά άτομα πετυχαίνουν το σκοπό τους. Ασκούν επιρροή. Έτσι είναι όμως. Αν έχεις λανθασμένη κρίση (δηλ. ηλιθιότητα στον εγκέφαλο), ή αν δεν έχεις κρίση, γενικότερα (δηλ. σταρχιδισμός και αδιαφορία), τότε τρως ότι σου πλασάρουν. Κακό αυτό. Πού πάμε άραγε; Καιρό είχα να το σκεφτώ αυτό. Με αυτά και με κείνα το ξέχασα. Ίσως επειδή περνάω καλά. Δε θέλω να παραδεχτώ την αλήθεια γιατί πραγματικά θα ψυχοπλακωθώ. Κρίση όμως έχω. Ίσως να μη θέλω να τη χρησιμοποιήσω κι αυτή ορισμένες φορές, για τον ίδιο λόγο. Τι να πω; Ο,τι και να πω, μια που θα ακουστεί, μια που θα χαθεί. Αυτοί που είναι να μιλήσουν δεν μιλούν. Ας ακούσω καλύτερα. Σιγοτραγουδώντας...

Ου φονεύσεις τον πλησίον σου
Δως του μια ευκαιρία να το κάνει πρώτα αυτός
Ου φονεύσεις τον πατέρα ή τη μητέρα σου
Ίσως σου είναι χρήσιμοι για λίγα χρόνια ακόμα

Ου φονεύσεις τους ξενέρωτους

Παραγωγή προαγωγή τη δουλίτσα τους φροντίζουν
Ου φονεύσεις όσους κάνουν κριτική
Δυστυχώς είναι το μόνο που μπορούσανε να κάνουν

Ψυχή μου, πάνω απ'τα πτώματα πέτα

(Πάνω απ τα πτώματα πέτα και σ' άλλα σώματα μπες)
Ψυχή μου, μπες σ' άλλα σώματα, πέτα
Ψυχή μου, μες στα δυο άπειρα πέτα
(Πάνω απ τα πτώματα πέτα και σ' άλλα σώματα μπες)
Ψυχή μου, απ'τα παράθυρα πέτα

Ου φονεύσεις τον πλανήτη σου

Τους άρρωστους συγκάτοικους και τον ασφαλιστή
Ου φονεύσεις τη ρουτίνα σου
Αυτή η πραγματικότητα ίσως να'ναι εικονική

Ου φονεύσεις την κυβέρνηση

Ποτέ δε θα μπορέσεις να ξεφύγεις
Ου φονεύσεις τα όνειρα σου
Δεν ξέρεις τί κεφάλαιο ανοίγεις

Ψυχή μου, πάνω απ'τα πτώματα πέτα

(Πάνω απ τα πτώματα πέτα και σ' άλλα σώματα μπες)
Ψυχή μου, μπες σ' άλλα σώματα, πέτα
(Πάνω απ τα πτώματα πέτα και σ' άλλα σώματα μπες)
Ψυχή μου, μες στα δυο άπειρα πέτα
(Πάνω απ τα πτώματα πέτα και σ' άλλα σώματα μπες)
Ψυχή μου, απ'τα παράθυρα πέτα

Ου φονεύσεις, γίνε λιώμα

Γύρνα στο χώμα, ο Θεός έχει πολλή δουλειά
Μη νομίζεις όμως πως θα ανταμειφθείς
Γύρνα στο χώμα πριν να'ναι αργά

Ψυχή μου, πάνω απ'τα πτώματα πέτα

Ψυχή μου, μπες σ' άλλα σώματα, πέτα
Ψυχή μου, μες στα δυο άπειρα πέτα
Ψυχή μου, απ'τα παράθυρα πέτα 

*Το τραγούδι λέγεται "Ου Φονεύσεις". Ακούστε το εδώ (και δείτε και το κλιπάκι, αν δε βαριέστε) :P  

1 σχόλιο:

φλόγα είπε...

σωστά τα λες...αλλά ποιος ακούει?...σαυτή την εποχή ότι και να πεις πάει χαμένο...οπότε από ένα σημείο και μετά πάυεις να ασχολείσαι...
και γω πρέπει να διαβάσω κάποτε...τη δευτέρα ξεκινάει η εξεταστική και γω ούτε που ασχολούμαι...πρέπει να μαζέψω το μυαλό μου...αλλιώς δεν θα φύγω ποτέ από δω...