Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Eurovision 2011: Greece calling!

Άκουσα κι εγώ τις προάλλες τα snippets από τα 6 υποψήφια τραγουδάκια της Ελλάδας για το φετινό διαγωνισμό της Eurovision στη Γερμανία. Η αλήθεια είναι πως η πλειοψηφία τους με άφησε παγερά αδιάφορο, αλλά το κομμάτι του Λούκα ήταν πραγματικά κάτι υπέροχο που δεν περίμενα να ακούσω από το συγκεκριμένο τραγουδιστή. Ας τα περιγράψω πιο αναλυτικά...(με τη σειρά εμφάνισής τους στον τελικό μας)




  

Στην εισαγωγή μου θυμίζει πολύ έντονα το γαμάτο τραγουδάκι της Τουρκίας το 2008. Αδιάφορο κομμάτι από τα Κόκκινα Χαλιά από τα οποία έχουμε ακούσει πολύ καλύτερα τραγούδια στο παρελθόν. 


Κάτι ήξερα που δεν την πήγαινα από την αρχή τη Βαλάντω. Μια μπαλάντα σαν τις εκατοντάδες που έχουμε ακούσει στη Eurovision, προχειρογραμμένη και χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο.


Άθλιο ποπ κομμάτι από τους Τριημιτόνιο. Σαφώς περίμενα κάτι πολύ καλύτερο. Ίσως το χειρότερο τραγούδι του φετινού μας τελικού. 


Ηλίθιος τίτλος, πρόχειρος στίχος, χιλιοακουσμένο χαζοπόπ κομμάτι. Μια μίξη από το "This Is Our Night" του Σάκη και το "Secret Combination" της Καλομοίρας. Πραγματικά, έχω βαρεθεί να βλέπω την Ελλάδα να κατεβαίνει με τέτοια σαχλοτράγουδα.


Ή θα το μισήσει κανείς ή θα το λατρέψει. Δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο. Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία και δεν ντρέπομαι να το πω. Γιατί δηλαδή να ντραπώ; Επειδή είναι στα ελληνικά και έχει μπουζούκι; Τις ντροπές τις κάνουν κάτι ζώα που όλη την ημέρα ακούνε schlager και χαζοπόπ κομμάτια θέλοντας και καλά να το παίξουν Ευρωπαίοι. Το τραγούδι είναι υπέροχο, η μίξη ραπ με ζειμπέκικο κολλάει άψογα (κι άσ'τους να λένε) και είναι μακράν το πιο αξιοπρεπές απο τα 6 του τελικού μας. Αυτό πρέπει να πάει και αυτό θα πάει.


Κατά φωνή, είπα schlager πρίν, νά'σου η Νίκκι. Όχι άλλη dancepop! Μας έχει βαρεθεί η Ευρώπη! Το τραγούδι πολύ δεύτερο.


Συνοψίζοντας, το μόνο αξιοπρεπές κομμάτι κατα τη γνώμη μου είναι αυτό του Λούκα και κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα μας εκπροσωπήσει φέτος. Δεν μπορώ να φανταστώ την Ελλάδα να κατεβαίνει με ένα από τα άλλα 5. Θα είναι epic fail.

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Διάβασμα (ντεμέκ)

Hello! This is Komotini calling! Σας μιλάει ο Κώστας από το πανέμορφο σπίτι της Κατερίνας! Πίσω μου έχω δύο φλώρια που έχουν ξεσκιστεί να διαβάζουν, το ένα Κοινωνική Ψυχολογία και το άλλο Ποινικό...υποτίθεται πως κι εγώ ήρθα εδώ για να διαβάσω Βυζαντινά, αλλά ο υπέροχος, κατάγκριζος, επιτραπέζιος υπολογιστής της Κατερίνας με τράβηξε με την πρώτη ματιά! Τυχαίο; Δε νομίζω! Ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι έχω να έρθω σε επαφή με pc...μία εβδομάδα; Στερητικό σύνδρομο έχω πάθει!
Ώστε συνεχίζετε; Εγώ πάντως δεν μπορώ με τίποτα. Θα περιμένω εναγωνίως την αυριανή ημέρα που όλοι θα πάμε στη βιβλιοθήκη. BTW, έχω παρατηρήσει ότι η βιβλιοθήκη της Νομικής εδώ στην Κομοτηνή με εμπνέει! Αυτά είναι!
Κυριακή επιστρέφω Λάρισα! Πόσο μου έχει λείψει...Όχι ότι εδώ δε μου αρέσει, αλλά νταξ' σαν την πατρίδα πουθενά!
Η antistress (και καλά) μουσική εξακολουθεί να κοσμεί το playlist του windows media player. Το γλυκό κυδώνι παραμένει μισό στο πιάτο μου. Οι βαρεμένες πίσω μου εξακολουθούν να διαβάζουν. Το πληκτρολόγιο κάνει αυτό το σπαστικό τσάκα-τσούκα και μου σπάει τα νεύρα. Κι εγώ, σας καληνυχτίζω μέσα από τον τρίτο όροφο μιας πολυκατοικίας, κάτω από τον έναστρο ουρανό της Κομοτηνής. :P